آل پاچینو: همچنان تشنه بازیگری‌ام

بعضی‌ها در لحظه‌ای که اسمشان شنیده می‌شود، صدا و تصویرشان هم در ذهن لود می‌شود. آل پاچینو از آن دست است. هرچند تصاویر و صداهای خیلی بیشتری هم به چشم می‌آید و به گوش می‌رسد. آل پاچینو چندان اهل گفت‌وگو نیست، به همین دلیل زمانی که گفت‌وگو می‌کند یعنی سرحال است و از گفت‌وگو لذت می‌برد. آقای آلفردو جیمز پاچینو امسال 83 ساله است. پر است از شور زندگی. کمتر چیزی به عنوان زندگی نزیسته دارد و وقتی قصه زندگی و رنج‌هایی که برده است و آزادی‌هایی که برای خود قائل شده است را می‌خوانیم، شاید بهتر متوجه این مساله شویم. اینکه چطور از ظرف شستن در رستوران‌ها و باربری و روزی ۴ پاکت سیگار کشیدن سر از کلاس‌های بازیگری استراسبرگ درآورد و با مکافات نقش مایکل کورلئونه را از کاپولا گرفت. او جایزه‌ای در بازیگری نیست که نگرفته باشد. ۹ بار فقط نامش در اسکار آمده که یک بارش مجسمه عمو اسکار را به خانه برده، 18 بار اسمش را در گلدن گلوب خوانده‌اند که 4 بارش را با کره طلایی راهی منزل شده است و انبوهی نامزدی و برنده شدن در بفتا و امی و تونی و امثالهم. حتی باراک اوباما هم در سال ۲۰۱۱ به پاس یک عمر فعالیت حرفه‌ای نشان ملی هنر آمریکا را تقدیمش کرد و تماشاگران انگلیسی در یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۳، پاچینو را به عنوان «بزرگ‌ترین ستاره تاریخ سینما» انتخاب کردند. آدم مگر از حرفه‌اش چه می‌خواهد؟ پاچینو روی آن قله ایستاده است و همچنان عطش بازیگری و حضور روی صحنه را دارد و راستش را بخواهید همین زیباست؛ تماشای انسانی عاشق که هربار با همان اشتیاق روی صحنه آماده می‌شود.

نوشته آل پاچینو: همچنان تشنه بازیگری‌ام اولین بار در فیلیموشات. پدیدار شد.